U petak, 9. maja sa početkom u 19 časova u Narodnoj biblioteci će se održati književno veče sa poznatim srpskim piscem Vladimirom Kecmanovićem.
Vladimir Kecmanović, jedan od najautentičnijih glasova savremene srpske književnosti, predstaviće publici svoj književni opus, sa posebnim osvrtom na svoju najnoviju knjigu – poemu Oganj i kelija.
Ova poema, napisana u snažnom lirskom izrazu, bavi se egzistencijalnim pitanjima, unutrašnjim borbama i odnosom pojedinca prema vjeri, slobodi i iskušenju. Oganj i kelija je duboko promišljen tekst, svojevrsna meditacija u stihu, koja potvrđuje autorovu sposobnost da se izrazi i van granica proznog žanra.
Vladimir Kecmanović (Sarajevo, 1972) diplomirao je na Filološkom fakultetu u Beogradu, na Katedri za opštu književnost sa teorijom književnosti.
Objavio je romane Poslednja šansa (1999), Sadržaj šupljine (2001), Feliks (2007), Top je bio vreo (2008), Sibir (2011), Osama (2015), Kad đavoli polete (2022) i zbirke pripovedaka Zidovi koji se ruše (2012), Kao u sobi sa ogledalima (2017). Sa Dejanom Stojiljkovićem objavio je roman Kainov ožiljak (2014) i trilogiju „Nemanjići“: U ime oca (2016), Dva orla (2016) i U ime sina (2017). Objavio je i esejističko-biografsku knjigu Das ist Princip! (2014), kao i istorijsko-esejističku hroniku Dva krsta i jedna krv (2017). Sa istoričarem Predragom Markovićem napisao je knjigu Tito, pogovor (2012).
Dobro došli na večernje druženje sa piscem koji i dalje pomjera granice srpske književnosti.
Početkom XVII vijeka, stoljeća koje će u srpskim zemljama ostati zabilježeno po neviđenim zulumima turskog okupatora i lokalnih poturica, u Mrkonjićima iznad hercegovačkog Popova polja rađa se dječak koji će, kao paroh, monah, vladika i podvižnik, na sebe preuzeti nevolju pravoslavnog i ne samo pravoslavnog srpskog naroda, kod Gospoda se moliti za spas njegovih zemnih tijela i njegovih besmrtnih duša. U toj plemenitoj borbi, prestaviće se Gospodu i posvetiti. Oganj i kelija je knjiga o Svetom Vasiliju Ostroškom, o keliji u kojoj se sjedinio sa Svevišnjim i o čudima koja je, kao Božija produžena ruka, činio za života, a koja će, od njegovog Vaznesenja, pa do kraja svijeta, nastaviti da čine Svečeve netaknute mošti.
„Oganj i kelija Vladimira Kecmanovića navodi na pomisao da je srpska poezija bolja što su vremena gora. Ova poema, kao forma neograničenog značenja, možda je roman, možda spev, možda nešto treće, ali siguran sam da je jedno od čuda Ostroškog čudotvorca.“
– Matija Bećković
„Vladimir Kecmanović snažnim stihom u kome se dozivaju epski ton vijekova i poetska intuicija XXI v. provodi kroz put Stojana Jovanovića do Svetog Vasilija Ostroškog. Taj put može biti pojmljen i kao hod od kamenite divljine naše duše ka božanskoj uzvišenosti koja i dalje živi u ostroškom kamenu, u moštima, u tijelu, u čovjeku, u ovom narodu. Svaka od slika prošlosti, uzeta iz života Svetog Vasilija, ujedno je slika našeg postojanja danas, pa nas Kecmanović podsjeća na Svetog Vasilija Ostroškog kao čovjeka u kome se kao ponornica pojavila božanska pomoć u zla vremena.“
– protojerej-stavrofor dr Darko Ristov Đogo
„’Budalama kad bi vjerovali, poete su pokoljenje ludo’, kaže Njegoš. Dragi Kecmanoviću, dobro došao u novo pokolenje.“
– Hadži Petar Božović
