Polaganjem cvijeća i paljenjem svijeća na spomenike braniocima Trebinja u periodu od 1991-1995. godine obilježeno je 25 godina od početka rata na teritoriji tadašnje opštine Trebinje.
U selu Hum , na putu ka Dubrovniku, služen je i pomen poginulim braniocima Trebinja i Republike Srpske.
Ne smijemo ih nikada zaboraviti, jer su oni utkali svoje živote u temelje naše Republike i slobodu koju imamo- poručuju njihovi saborci. Miodrag Višnjić prvi je ranjenik Trebinja. Stradao je upravo tog kobnog 1. oktobra 1991. godine kada je hrvatski ZNG napao teritoriju opštine Trebinje.
Ranjen je u obje noge. Posljedice ranjavanja ima i danas. Toga dana izgubio je šest drugova.
- Granata je pala među nas. Svi su poginuli a ja sam ostao živ. Traume će ostati dok sam živ, kaže Miodrag.
1992. Višnjić je na ratištu izgubio brata.
Dvije godine kasnije, 1994. poginuo je i Milenko Pešikan, takođe pripadnik Trebinjske brigade. Njegov sin Saša imao je 15 godina i sjeća se tog ratnog užasa. Zato danas, kao predsjednik Udruženja djece poginulih boraca „Nasljeđe“ poziva na jedinstvo i sabornost srpskog naroda: "Ovaj put pozivam na jedinstvo i da se sjete njihove žrtve kao vječnog upozorenja da moraju biti jedinstveni kada se radi o RS, našem narodu, jer jedino tako možemo opstati."
Na današnji dan, prije 25 godina, na Ivanici, na granici između tadašnje opštine Trebinje i Dubrovnika, počeo je rat na ovom prostoru i pale su prve žrtve na teritoriji Trebinja. Napadnuti smo i morali smo se braniti. One koji su utkali živote u našu slobodu ne smijemo zaboraviti, poručuju borci Trebinjske brigade.
Na Dubrovačko-trebinjskom ratištu u posljednjem odbrambeno otadžbinskom ratu poginula su 373 borca, od čega je 258 Trebinjaca.
(Izvor: RTRS)
